Okazuje się, że po nagraniu tych jakże ważnych płyt, zespół zdobył popularność na trudnym dla europejskich wykonawców rynku amerykańskim. Oczywiście popularność tą należy rozumieć w odpowiednim kontekście. Zjawisko to można tłumaczyć znakomitym przygotowaniem jazz'owym zespołu (co należy do tradycji amerykanów), jak również wspaniałym wykorzystaniem europejskiej spuścizny muzyki poważnej (czego w amerykańskiej tradycji brak). Ugruntowaniem tej popularności staje się nagrany między 1 a 5 czerwca 1975 roku podwójny album koncertowy "Magma-Live".

Christian Vander, Claude Olmos, Vander i Didier Lockwood live w 1975 roku.

Nagrania pochodzą z paryskiej "Taverne de l'Olympia" i prezentują inną wersję "Kohntarkosz", drugą część "Mekanik Destruktiv Kommandoh", oraz trzy krótsze utwory, znamionujące odejście od dużych form. Odnotować należy kolejne zmiany personalne; do zespołu dołączają Bernard PAGANOTTI (bas) i znany skrzypek jazz'owy Didier LOCKWOOD. Jednak zmiany te nie są ostateczne.

W 1976 roku ukazuje się płyta "Udu Wudu" nagrana tylko przez VANDER'A, BLASQUIZ'A i TOP'A. Leader zajmuje się kompletowaniem odpowiednich muzyków, gdy tymczasem wydana zostaje płyta "Inedits" zawierająca bardzo interesujące, niepublikowane nagrania koncertowe. Pierwsza strona przynosi dwa utwory, w budowaniu formy kojarzące się z drugą częścią "Kohntarkosz", rozpisane na typowe instrumentarium rockowe, z porywającą grą sekcji rytmicznej. Kompozycje drugiej strony pochodzą z różnych koncertów  i są krótkimi formami o wyraźnie jazz'owym rodowodzie, grane z typowym dla MAGMY nerwem rockowym. Całość, choć od strony technicznej nie najlepiej zarejestrowana, posiada ogromną wartośó dokumentalną.

1975. Stella, Christian Vander, Paganotti, Lockwood, Asseline, Gauthier, Federow, Blasquiz.

Po skompletowaniu nowego składu, w którym obok  VANDER'A pozostał tylko BLASQUIZ, nagrana została w 1978 roku płyta "Attahk", potwierdzająca wcześniej zaobserwowane tendencje, zmierzające w kierunku skrócenia formy muzycznej na rzecz prostszych, jazzowo-rockowych "piosenek". Jej inspiracje sięgają nie tylko do muzyki etnicznej czy afrykańskiej, ale i dalekiego wschodu. Całość skomponowana przez VANDER'A charakteryzuje się logiką i jednością zamysłu.

Christian Vander, Jannick Top i Klaus Blasquiz (z gitarą basową!) w roku 1974.

W 1980 roku MAGMA w podobnym składzie jak pięć lat wcześniej daje znakomite koncerty w odwiedzanej już wielokrotnie przez siebie paryskiej Olympii. Muzyka zarejestrowana tam 9, 10 i 11 czerwca ukazuje się na dwupłytowym, doskonałym wydawnictwie "Retrospective, Vol.1 & 2", wydanym przez francuski oddział RCA-Victor. Są to dwie monumentalne kompozycje; nowa wersja "Mekanik Destruktiv Kommandoh" i bodaj premierowe (!) wykonanie utworu VANDER'A "Theusz Hamthaak". (dalej)

"Tristan et Iseult - Wurdah Ïtah" Lp w dwóch wydaniach '74, "Hallelujah"- japoński bootleg z sesji BBC CD'74 i oficjalne wydanie"BBC-1974 Londres" CD'74.